Engel Siz Misiniz?

     Uzun zamandır üzerine konuşmak istediğim bir konu; engelli bireylere ülkede gösterilen muamele. Karşılaştırmalı şekilde ele almak istiyorum. Öncelikle her birey bir engelli adayıdır diyerek başlamak istiyorum. Sahip olduğunuz hiçbir şeye ömür boyu sahip olacağımızın garantisi var mı? 

     Kendi İzlenimlerim
     
     Engelli bireylerin yaşadığı sıkıntılara ilk kez şahit olduğumda ilkokul 4'teydim. Sınıfımızda zihinsel engelli bir arkadaşımız vardı. Pırıl pırıl bir çocuktu. Öğretmen sınıftaki kızlardan birine emanet etmişti onu 'eğitmesi' için. Kız da her seferinde dövüyordu çocuğu. Kollarını kaldırıp yüzünü koruyuşu hala gözümün önündedir. Yıllar sonra aynı ilkokulda sınıf arkadaşım olan bir kız bana ulaşıp buluşmak istedi. Hayatımda tanıdığım en rezalet insan diyebilirim. İlkokulda da pek samimi değilmişim demek ki hatırlamıyorum. Neyse efenim bu buluşmak istedi ısrarla buluştuk konuştuk. O bahsettiğim çocuk buna vurmuş. Bu da gidip ailesine anlatmış durumu, ailesi de diğer aileleri ayağa kaldırmış, topluca bu çocuğu okuldan attırmışlar. Bunu maharet gibi anlatıyordu bana. Hiç mi vicdanın sızlamadı dedim o da bana vurmayacaktı dedi. Kötü olmanın yaşı yok cidden. Kız ilkokulda salakmış şimdi de kötü. Kendisini yıllar sonra nişanlısı babası albino diye terk etmiş. Kıza da 'baban albino yarın çocuğumuzda da olur ayrılalım' demiş. Bu olaya da üzüldüm, oğlanın karaktersizliği de sinirimi bozdu ama Allah biliyor ya içimden 'karma' deyiverdim. Kendisi ibret almamış o ayrı.

     Bu olayın ardından kardeşimi anaokuluna yazdıracağız. Kendisi %50 işitme engelli, herhangi bir problemi yok, işitme cihazıyla duyuyor, konuşuyor. Tek farkı biraz daha az duyması. Okul müdürü almadı okula, çocukların psikolojisini bozarmış. Zihniyete bakar mısınız? Neyse zaten ondan çok daha şahane bir okula gitti kardeşim, her şeyde bir hayır var işte. 

     Medyadan hafızamıza kazınanlar da az değil. 

     2017'de Eskişehir'de bir ortaokulda okuyan otizmli kaynaştırma öğrencisi okuldan atılmış, travma sonrası stres bozukluğu teşhisiyle psikolojik tedavi almaya başlamıştı.  Yakın zaman önce gerçekleşen Aksaray olayını anımsarsınız. Özel eğitim sınıflarındaki otistik öğrenciler okulda istenmedi, okuldan atmaya çalışmalarının da ötesinde bir grup veli tarafından öğrenciler yuhalandı. Okurken kanım çekildi, insan bu kadar kötü nasıl olabilir? Şeytanın bile bu kadar kötü olduğunu zannetmiyorum. O çocukların iyi bir eğitim alması bu insanların neyine dokunmuş olabilir? Fotoğrafta gördüklerimin neredeyse hepsi kadındı. Bir kadın, bir anne nasıl bir evlada böyle zulmedebilir? Yarın muhakkak kendisinden çıkacağını nasıl düşünmez? Neyse ki olay sonrası soruşturma açılmış, gereken yapılmıştı. Kaynaştırma eğitimi ötekileştirmeyi engelleyen bir oluşum, bunlar tam tersine uğraşıyor. Bu konuyla ilgili velilerin yaptıkları açıklamalar da şöyleydi :

"Çocuklarımızın bölümü paravanla ayrılmış durumda, sınıflarından çıkamıyorlar. Okula arka kapıdan girip çıkıyorlar, yemekhaneleri ayrı, tuvaletleri ayrı… Diğer çocuklarla muhatap edilmiyorlar. Ama ne olduysa son birkaç aydır tamamen yıldırma politikasına gidildi. Çocuklar istenmemeye, itilip kakılmaya başlandı. Diğer veliler otizmli çocukların velilerine hakaret etmeye başladı.

Bazı veliler, 'Gidin buradan. İstemiyoruz. Çocukların psikolojisi bozuluyor' dedi. Diğer çocuklar otizmli çocukları görünce korkuyormuş, yemek yemiyormuş, gece rüyalarında otizmli çocuklar kovalıyormuş.

Evet, fazlasıyla sinir bozucu.

     Bir müddet önce de akaryakıt istasyonunda çalışan zihinsel bir gence şaka adı altında işkence yapan iş arkadaşları tutuklanmıştı. Etrafınıza bir bakın. Metrolarda engelli bireylerin asansörlerine onlardan önce biniliyor, avmlerde park yerlerine park ediliyor. Özellikle akli dengesini yitirmiş bireylere muameleye bir bakın. İşlerine gelince hepsi muazzam müslüman oluyor bu insanların, bırak müslümanlığı merhametten insanlıktan yoksunlar. İşte çalışsa işe almıyorlar, evlenmek istese yarım görüyorlar, arkadaşlık etmek istese kullanmak istiyorlar. Biz ne ara bu hale geldik? Daha ne kadar rezil bir hal alacağız? Zehre bulaşmış her yanımız, o kötü kalplere biraz vicdan, biraz iyilik temenni ediyorum.  

     Peki biz ne yapabiliriz? 

➤ Çocuklar ötekileştirmeyi aileden öğrenir. Önce düzgün çocuk yetiştirelim. Yetiştirmeyenleri de ikaz edelim. Bana kalsa bu tip insanların üremesinin devlet eliyle engellenmesini talep ederim. Keşke mümkün olsa. 

➤ Bir yatırım yapmak istiyorsak ve durumumuz müsaitse, konunun uzmanlarından da fikir alarak özel eğitim merkezleri ya da okullar kurabiliriz. 

➤ Görme engelli bireyler için hikaye, roman okuyabiliriz. Gönüllü okuyucu olmak artık çok kolay. Ankara'da milli kütüphanede okunuyor sanırım. Onun dışında bilgisayarınıza bir program indirerek evinizde de gönüllü okuyucu olabiliyorsunuz. Faydalanmak isteyenler için link bırakıyorum.

      http://getem.boun.edu.tr/?q=node/17941

➤  Otobüslerde onlar için ayrılan yerlere oturmayalım, park yerlerine park etmeyelim, metrodan da asansörle değil yürüyerek çıkalım. (hasta ya da yaşlı değilsek)

➤ İşaret dili öğrenelim.

➤  Kaldırımlara araç park etmeyelim. 

➤ Rampa olmayan yerlerin fotoğraflarını çekip bulunduğumuz ilin belediyesine bildirelim. 

➤ Su şişesi kapaklarını toplayan yerlere verelim.